css drop down menu by Css3Menu.com
Geboren te Utrecht in de dichterswijk vlak naast de Utrechtse groente en fruitveiling, als straatschoffie opgegroeid. Door veel op fruitveiling als hulpje te werken en met kisten te slepen — bijvoorbeeld peren en appels (25 kg) — heb ik de krachten opgedaan om later in het Grieks-Romeins worstelen te excelleren.
Sporten als worstelen, wielrennen, hardlopen, voetballen en schaatsen zat er al vroeg in. Altijd proberen beter dan een ander te zijn! Als klein jochie met de autoped wedstrijdjes om het plein en later met de fiets. Altijd proberen het wedstrijdje te winnen. Later via de ambachtsschool (waar ik overigens afgetrapt ben) altijd wedstrijdjes naar huis dwars door Utrecht heen. Zou nu qua verkeer onmogelijk zijn. In 1953 mijn eerste racefiets (wat er voor doorging) en lid geworden van wielervereniging het Stadion. Elke zondagmorgen wedstrijden in Austerlitz, we reden over de pyramiden, over de Leusderheide - Woudenberg staken daar het kruispunt over richting Maarn via Doorn terug naar Austerlitz, dit rondje moesten wij 2× rijden, ook dit zou nu onmogelijk zijn met het verkeer.
In 1954 kreeg ik mijn eerste baas, en ging werken als leerling metselaar. Verdiensten ƒ9,- per week. Toen ik na enige weken een fundering gemetseld had vroeg ik om opslag. “Oké,” zei mijn baas en hij maakte er heel royaal ƒ10,- van. Ik ben toen maar direct naar een andere baas gegaan. Vanaf die tijd in de bouw gewerkt als Jantje van Alles en later als stucadoor bij mijn zwager.
Toen al helemaal bezeten van wielrennen, iedere dag trainen en in het weekend wedstrijden rijden. Ik had er alles voor over, bijvoorbeeld: Ik werkte toen in Halfweg tussen Amsterdam en Haarlem in, ’s morgens om 4:00 uur op, met de fiets (ja, natuurlijk) van Utrecht naar Halfweg, tussen de middag verse groente want dat is gezond, dus iedere dag 2 kroppen sla, afspoelen in de kuip (waar de opperman zijn emmers water uithaalde) en ze met krop en al opeten. ’s Avonds naar huis, na hard gewerkt te hebben als stucadoor, in weer en wind toen nog geen ramen in de huizen dus wind en weer vrij spel (afzien dus) maar 's avonds ook weer in welke weersomstandigheden ook op de fiets naar huis. Vaak ook nog over Gouda om wat extra kilometers te maken en bij thuiskomst een bord bruine bonen met extra groente en daarna direct naar bed.
Hiermede wel een mentaliteit opgebouwd die me in het wielrennen en later in het worstelen goed van pas kwamen. Door toeval (mijn kameraden worstelde) ben ik in deze sport terecht gekomen na mijn diensttijd. Ik was een middelmatige wielrenner, maar voor worstelen had ik talent en in Nederland in korte tijd onverslaanbaar.
In 1957 heb ik 2 jaar in militaire dienst gezeten. Mocht toen der tijd niet trainen of fietsen, nog wel eens op een omgebouwde herenfiets in het garnizoen Steenwijkerwold (2000 manschappen) een wedstrijd gewonnen en ook bij selectie wedstrijden hardlopen (hele garnizoen) voor deelname aan het Nederlands militair kampioenschap, de eerste twee mochten daaraan deelnemen, tot mijn geluk hoorde ik daarbij. Ik werd 2e en dit betekende twee maanden iedere middag trainen met die andere jongen; Joop Aalst geheten, hij was een zeer goede loper en het geluk voor mij was dat verder in het garnizoen niet zulke goede lopers waren en ik dus 2e werd, want zo'n goede loper was ik nou ook weer niet.
In het Nederlands Militair Kampioenschap werd Joop Aalst 13e, wat een prima prestatie was en ik eindigde in de achterhoede, niet om over naar huis te schrijven. Maar toch, ik had wel mee gedaan aan het Nederlands Militair Kampioenschap!
In 1959 ben ik na mijn dienstijd gestart met worsteltrainingen en hier had ik wel talent voor! Ik was al snel in de 2e Klasse Kampioen en promoveerde naar de 1e Klas. Na 2 jaar naar de 1e klasse, waar ik in 1963 Kampioen van Nederland werd en dit herhaalde in 1967 en 1968 in de tussenliggende jaren altijd 2e of 3e en dit kwam tussen rivaliteit met clubleden die in hetzelfde gewicht zaten en je elke week trainde. Je kende elkaar dus door en door, en door het elkaar niet gunnen ging de titel vaak naar een persoon van een andere club. Wij werden ook met de Halter waar ik lid van was zijn wij als ploeg 4× Nederlands Kampioen geworden in die periode. In onze ploeg zat ook diverse jaren Anton Geesink bekend als de 1e Europese man die de Japanners versloeg en Olympisch Kampioen werd (een super kampioen).
Mijn prestaties tijdens mijn worstelcarriere:
3× Nederlands Kampioen 1963, 1967 en 1968.
18 regionale titels.
Benelux kampioen.
In nationale training voor Europeese en Wereld kampioenschappen gezeten maar door geld gebrek van het Olympisch Comite niet uitgezonden geweest. Twee worstelaars van de Halter zijn wel uitgezonden; namelijk Loek Alflen en Gerard Ram.
Uitzending rijksspelen, dit is een sportuitwisseling tussen Nederland en Suriname. In Suriname heb ik geworsteld in het Surinaamse stadion met zo'n 6000 bezoekers. Leuk detail de worstelmat was zo heet dat hij gekoeld moest worden met ijswater. Internationaal kwam ik wat tekort voor de top als je naar de begeleiding en training van grote worstellanden keek was dit geen schande.
In 1963 deelnemer elfstedentocht, jawel de helletocht van 1963, niet uitgeschaatst, ik moest na 125 kilometer van het ijs af. Ik was heel laat gestart, om 8:00. Ik vind het leuk en ik ben er trots mee heb mogen doen. In dat jaar reden 156 deelnemers de tocht uit, terwijl andere jaren 14 tot 15 duizend mensen de tocht uitschaatsten, het leek de Noordpool wel.
In 1970 ben ik gestart met mijn horeca activiteiten, in restauratie kunstijsbaan Utrecht. Als eerste gestart in de kantine beneden voor schaatsers binnen en buiten. Later in de bar boven en de feestzaal uitgebaat tot 1983. Meerdere activiteiten horeca, cafe in Schalkwijk, cafe in Hilversum, twee patatzaken in Utrecht, Expohal in Hilversum - evenementenhal annex sporthal. Sporthal Hilversum, Sporthal Amsterdam, feestzaal in Utrecht (zaal Zuilen) en niet te vergeten een discotheek in Utrecht Don Quichotte. Zaterdag's ±1200 bezoekers. Best groot dus. En hiermede heb ik ook het TV nieuws gehaald. Want er brak een enorme brand uit, die later aangestoken bleek te zijn. En er waren mensen die dachten mij gezien te hebben bij het uitbreken van de brand. De discotheek was die dag gesloten. Gevolg was dat ik werd gearresteerd onder verdenking van brandstichting. Ik heb 10 dagen vast gezeten, maar kon gelukkig mijn onschuld bewijzen. Al met al een hele nare ervaring. In 1973 wederom gestart met wielrennen, met een licentie bij de liefhebbers. Daarna veteranen, en later bij de 50+ en 60+. Ik kon redelijk goed meekomen maar geen supertalent, al hoewel ik meestal wel in de prijzen reed. Ik ben tweemaal clubkampioen geworden bij wielervereniging de Volharding waar ik toen lid van was. En 1× club kampioen van DVR (De Veluwe Renners). Ook heb ik deelgenomen aan tourtocht door Japan met ex-topsporters onder leiding van Anton Geesink, gesponsord door Phillips. Met deze groep dwars door Tokio gefietst, je kan dat bijna niet voorstellen. Politie voor en achter, in deze wereldstad een unicum. Een heel bijzondere ervaring was dit.
Doordat Anton Geesink een Judo legende was in Japan kon alleen hij dit voorelkaar krijgen. In 1981 een tourtocht gemaakt dwars door Israel onder leiding van Jan Janssen, oud Tour de France winnaar. Ook dit was een bijzondere ervaring. Met onder andere een rit door de Sinai woestijn van 250 kilometer lengte. In 1990 verhuist naar Aruba, daar een appartementencomplex gehuurd. Huis plus acht appartementen. Een vervallen toestand, met heel veel geld opgeknapt en er een prachtig geheel van gemaakt. Mijn vrouw en ik hebben hier vier jaar lang, dag en nacht aan gewerkt. In eerste instantie de appartementen verhuurt aan reisbureau Evenementsreizen. De meeste mensen kwamen uit Nederland voor vakantie, maar er waren ook veel mensen die hun rijbewijs in Nederland niet konden halen en dan naar Aruba kwamen om daar hun rijexamen te doen. Wat een stuk gemakkelijker was. Na ruim 4 jaar Aruba weer verlaten, een illusie armer, want door omstandigheden de boel kwijt geraakt.
Een proces hier over gewonnen. Maar tot nu toe, dus ruim 20 jaar later, geen cent terug gekregen. Ook op Aruba nog een prachtige Kunuku huis gebouwd, met zwembad. Wat mede de tijd die ik op Aruba heb doorgebracht onvergetelijk maakte. Ondanks het financiele debacle toch een fantastische tijd op Aruba gehad. Mijn eerste kennismaking met de wielrenners op Aruba was een wedstrijd van het ene punt van het eiland naar het andere. Zo'n 30 kilometer met een enorme wind tegen. Er staat overigens altijd wel wind maar dat is op dit droomeiland heerlijk. Want we zijn tenslotte in de tropen. En dat tegen jongens als Gert van Vliet die later nog naar de Olympische Spelen in Barcelona geweest is. Maar die jongens kenden mij nog niet, dus namen ze mij in die wieler-wedstrijd mee naar de eindsprint. Met de gedachte “Ach, die ouwe is niet gevaarlijk.” Ik was ruim 55-jaar. Maar ja, ik klopte ze in de sprint en werd direct opgenomen in de wielergroep. Ik heb wedstrijden gereden op Aruba, Curacao en Bonaire, Venuzuela en de Dominicaanse Republiek. Daarna trainer/coach geweest van de nationale ploeg. Als coach met de jongens wedstrijden gereden in de Dominicaanse Republiek, Cuba, Venezuela, Panama, Bonaire en Curacao. Met als hoogte punt de Pan-Americaanse spelen in Puerto Rico. Vergelijkbaar met de Olympische Spelen qua opzet maar dan voor Noord, Midden en Zuid-America. Echt fantastisch om dit mee te maken. Met alleen al uit Cuba een delegatie van 900 atleten. Met alle grote namen en sporten zoals Atletiek, zwemmen, boksen, worstelen, voetbal, basketbal, zeilen. Bij de opening van het Stadion waren zo'n 50-duizend bezoekers aanwezig. Alles werdt live op TV uitgezonden in Amerika, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. De 100 kilometer ploegentijdrit gedaan en ik met de volgauto (een pickup) en megafoon ze proberen nog harder te laten fietsen, in de middelmoot geëindigd. De ploegen van Venezuela en Cuba reden 52 kilometer per uur gemiddeld over de hele afstand. Al met al een fantastische belevenis. Na een kleine vijf jaar Aruba dus terug naar Nederland. Feestzaal Zuilen gestart in de ontspanningszaal van het voormalig werkspoor kantine. Later aan mijn zoon overgedaan. Door in aandelen te gaan dacht ik 'het' te hebben gevonden. Mijn eerste deal leverde mij een enorme winst op. En toen dacht ik 'het' gevonden te hebben. Een makkelijke manier geld te verdienen. Niet dus! Alles weer kwijtgeraakt. In 2005, schatkist leeg. Dus toen maar een fietsenzaak in Putten begonnen. Dit werd een groot succes (een leuke anecdote: ik had een gesprek met Eric, een plaatselijke fietsenmaker en eigenaar van een prachtige fietsenwinkel in Putten) “Ach, Theo ik zal wel een paar fietsen aan je kwijtraken.” Maar dat werden er 1500 per jaar.)
Getrouwd, 3 kinderen. Theo (jr.), Monique, Saskia. Ik heb 6 klein-kinderen en een achterkleinkind (Dayron). Met daarbij 3 uitzonderlijk goede klein-kinderen; namelijk; Gabrielle (meerdere malen kampioen van Nederland in turnen, zij maakte 2 jaar deel uit van de gekozen sportploeg van het jaar en deelneemster aan WK en EK.) Jeffrey; turner ( meerdere malen kampioen van Nederland, 3e plaats EK, 3 maal wereldcup gewonnen, 2009 algeheel winnaar wereldcup sprong). Pricilla, kampioen van Nederland in Karate. Lisa, Tim, zeer talentvolle voetballer, Wessel een zeer talentvolle voetballer. Deze biografie is opgeschreven in het najaar van 2015.